W całej afrykańskiej diasporze, termin odnoszący się do populacji wywodzących się od Afrykańczyków, którzy są obecnie rozproszeni po całym świecie, żywność jest ważną częścią życia rodzinnego, kultury i tradycji.
Diasporę ukształtował transatlantycki handel niewolnikami, który brutalnie wykorzenił Afrykańczyków i wysłał ich na plantacje, a także niedawną dobrowolną migrację. Dziś jego różne populacje łączy między innymi żywność.
Ze względu na uwarunkowania kulturowe i społeczno-ekonomiczne, ludzie pochodzenia afrykańskiego w Stanach Zjednoczonych i na Karaibach mogą mieć bardzo różne życie i czasami mają trudności z dostrzeżeniem podobieństw, które utrzymują się z powodu wspólnej historii i nierówności rasowych.
Jednak czarnoskórzy ludzie, którzy mieszkają w różnych miejscach i mają różne doświadczenia, często korzystają z tych samych potraw.
Z pokolenia na pokolenie ludzie pochodzenia afrykańskiego zachowywali wiedzę na temat żywności. Z biegiem czasu praktyki ewoluowały i łączyły się z praktykami z różnych krajów i kontynentów.
Chociaż nazwy, składniki i techniki mogą się różnić, jemy te same potrawy i czasami prowadzimy przyjacielską debatę o tym, która wersja jest najlepsza.
Przyjrzyjmy się czterem popularnym potrawom afrykańskiej diaspory - makaronowi i serowi, grysowi, jollof i palonemu ryżowi - oraz temu, jak ich preparaty różnią się na tyle, by podsycić przyjazną konkurencję.
Komfort makaronu i sera
Makaron i ser to zawsze pretekst do sławy pewnego członka rodziny. Podczas dużych zgromadzeń jednym z najbardziej palących pytań jest: „Kto zrobił makaron z serem?”
W mojej rodzinie moi rodzice są ekspertami od makaronu. Ze strony mojej mamy zawsze prosi się ją o zrobienie makaronu na rodzinne spotkania. Ze strony ojca jest jednym z dwóch preferowanych kucharzy.
Ich patelnie makaronów różnią się konsystencją i składnikami, ale są równie smaczne. Moja mama jest twardsza i zawiera zieloną paprykę, podczas gdy przepis mojego ojca zawiera znacznie więcej sera, dzięki czemu jest trochę bardziej miękki - zwłaszcza gdy jest gorący, świeżo wyjęty z piekarnika.
Rozczarowanie obfituje, jeśli odpowiedź na pytanie o makaron nie jest jednym z ulubionych kucharzy, ale wszyscy idziemy na kawałek. Może być po prostu mniejsze zapotrzebowanie na sekundy i tercje.
To klasyczne danie, które ma wiele odmian, ma moc określania kierunku i trwałej pamięci o urodzinach, prysznicach dla dzieci, spotkaniach świątecznych i kuchniach. Chodzi o makaron i ser.
Co składa się na dobry makaron z serem?
Pudełkowa wersja makaronu i sera jest nie do rozpalenia, zupełnie inna niż domowej roboty przysmak dania zrobionego od podstaw.
Jedyne, co bardziej odpycha koneserów makaronów i serów, to próby wywyższenia potrawy, które wykraczają poza podstawową recepturę. Nie powinno być groszku dla koloru, kukurydzy dla tekstury i żadnych brokułów, aby uzyskać zdrowy akcent.
Czarni ludzie, niezależnie od tego, gdzie jesteśmy na świecie, nie szukają makaronu i sera jako czegoś więcej, niż już są. Wszyscy zgadzamy się, że gdy dodaje się zbyt wiele składników, staje się zapiekanką.
Ogólnie akceptowany przepis obejmuje makaron makaronowy lub makaron o podobnym kształcie, taki jak penne, a następnie ser cheddar, jajka, mleko, mleko zagęszczone lub ciężką śmietanę oraz bilet do przyprawienia miasta - pokrojoną w kostkę cebulę, paprykę, ostrą paprykę i zioła, takie jak tymianek.
Specyfika zależy od budżetu, ograniczeń dietetycznych, rodzinnych tajemnic oraz łatwo dostępnych ziół i przypraw, które są częścią lokalnej kultury.
Dla niektórych przepis wymaga zasmażki - gęstej pasty z mąki i tłuszczu. Dla innych zasmażka jest całkowicie bezsensowna. W wielu wersjach mąka nie jest nawet wymaganym składnikiem.
Są tacy, którzy używają sosu serowego i tacy, którzy traktują go z taką samą pogardą jak niebieskie pudełko. Dla większości wystarczy tylko tarty ser. To, czy jest to wyłącznie cheddar, czy mieszanka serów, zależy od zaangażowania w przepisy i, oczywiście, budżetu.
Makaron i ser są konsekwentnie oceniane na podstawie ich konsystencji i konsystencji, ale istnieją dwie szkoły myślenia.
Dla niektórych powinien być kremowy, łatwo rozprowadzać się po talerzu i sprawiać, że będzie wyglądał jak w domu. W końcu jest to wygodne jedzenie.
Dla innych, szczególnie na Karaibach, odpowiednia porcja przypomina bardziej plasterek lub kostkę niż miarkę. Jest nienaruszony i wysoki, a ser służy jako pyszny klej trzymający go razem, podobnie jak miłość wiąże rodzinę.
Nawet nazwa się zmienia. W południowych Stanach Zjednoczonych jest to zdecydowanie makaron i ser. Na większości Karaibów, takich jak Trynidad i Tobago, Jamajka i Barbados, jest to ciasto makaronowe. Na Bahamach to po prostu makaron.
Bez względu na nazwę, to danie ma być gwiazdą posiłku, zapewniając satysfakcjonującą serowość, która nie przytłacza innych elementów smakowych, które wynikają z odpowiedniego przyprawienia wody do makaronu i co najmniej jednej ostrej papryki.
Kasza na śniadanie, grys na obiad
Dorastając spędzałem dużo czasu z moją prababcią. Była kobietą rutyny, budziła się każdego dnia o tej samej porze, robiła pranie tego samego dnia każdego tygodnia i zawsze podróżowała tą samą linią lotniczą.
Wkrótce wtorek stał się moim ulubionym dniem tygodnia, ponieważ to był dzień, w którym Mama przygotowała kaszę i sałatkę z tuńczyka na śniadanie. To wciąż jedno z moich ulubionych śniadań.
Kaszę rozumiałem tylko jako element śniadaniowy, dopóki nie pojechałem do Nowego Orleanu i nie zobaczyłem go wszędzie w menu na lunch. Oczywiście musiałem tego spróbować i mogę potwierdzić, że grys jest gwiazdą talerza o każdej porze dnia.
Kasza wykonana z suszonej, mielonej kukurydzy jest wszechstronna i niedroga - choć ta właśnie wszechstronność jest źródłem podziału wśród miłośników grysiku.
Pikantne czy słodkie?
Debata na temat grysu dotyczy tego, czy najlepiej przygotować go na słodko, czy na słono. Nie ma wyraźnego zwycięzcy - ci, którzy lubią słodkie kaszki, nie zmieniają zdania, a ci, którzy wolą masło i sól, nie są szczególnie zachwyceni słodką wersją.
Kaszę można przygotować na tak wiele sposobów, że nie sposób zdecydować się na lepszą metodę. Ugotowane w wodzie, mleku, bulionie lub jakiejś kombinacji potrawa jest następnie wzbogacana serem, bekonem, solą lub cukrem. Dodaj mięso lub owoce morza, szczególnie z sosem i danie gotowe.
Krewetki i kaszę, klasyk z Południa, są prawdopodobnie najpopularniejszym kaszą, ale łosoś i sum nie są rzadkimi dodatkami. W niektórych krajach karaibskich grys jest idealnym dodatkiem do gulaszu i sosów.
Słodki czy słony? To zależy od Ciebie, ale Czarni zgadzają się, że grys ułatwia nakarmienie tłumu. Ten niedrogi produkt świetnie nadaje się do przechowywania w domu, aby ożywić się innymi składnikami i dodać kreatywności do stołu w jadalni.
Świetna zabawa
Jeśli słyszałeś o jollof, prawdopodobnie wiesz, że toczy się zaciekła, ale przyjazna debata między Ghańczykami a Nigeryjczykami na temat tego, kto ma najlepszą wersję. Zanim jednak przejdziemy do różnicy między wersją ghańską i nigeryjską, porozmawiajmy o samym daniu.
Jollof to danie z ryżu duszone z pomidorami, cebulą, papryką, imbirem, czosnkiem i innymi przyprawami. Nawet jeśli nigdy go nie jadłeś, możesz sobie wyobrazić, jakie jest przepyszne - i nie zdziwiłbyś się, gdybyś się dowiedział, że obchodzony jest co roku 22 sierpnia Światowy Dzień Jollof Rice.
Ryż Jollof, który ma kilka odmian w krajach Afryki Zachodniej, podobno pochodzi z Senegalu podczas niedoboru jęczmienia.
W wielu przypadkach to, co kochamy najbardziej, powstaje z konieczności. Ograniczone zasoby nie są obce Czarnym. Oczywiście pyszny jednogarnkowy posiłek wyszedł od Czarnej kobiety, która dokonała mądrej zamiany.
W jakiś sposób po podróży z jednego kraju do drugiego Nigeryjczycy i Ghańczycy zdobyli jollof ryżu.
Różnice są niewielkie. Podczas gdy Nigeryjczycy używają umytego ryżu długoziarnistego, który jest mniej skrobiowy, Ghańczycy wolą ryż basmati, który jest bardziej aromatyczny nawet przed dodaniem przypraw - i znacznie bardziej skrobiowy.
Nigeryjczycy używają liści laurowych, aby nadać im dymny posmak, podczas gdy Ghańczycy dodają przyprawę shito, ostrym sosem paprykowym.
Podczas gdy ghański ryż jollof wydaje się najlepszym wyborem dla fanów pikantnych potraw, nigeryjski jollof jest bezpieczniejszym wyborem dla tych, którzy są mniej tolerancyjni dla przypraw.
Należy również zauważyć, że Nigeryjczycy mają również imprezowy jollof, który jest gotowany na drewnie opałowym. Spalają nawet ryż na dnie garnka, aby nadać mu wędzony smak - teraz to poświęcenie!
Nagrodą jest palony ryż
Ryż palony jest idealnym odpadem, którego nie chce jeść. Pozostaw to Czarnym ludziom, aby jak najlepiej wykorzystali wszystko. Czasami po ugotowaniu potrawy cienka warstwa ryżu przykleja się do dna garnka. Może się trochę spalić, ale nie musi. Tak czy inaczej, nie trafia do śmieci.
Po wyskrobaniu go z garnka, niektórzy nawet zostawiają go do wyschnięcia, następnie smażą na głębokim oleju i doprawiają jako przekąskę.
Ta warstwa ryżu na dnie garnka ma wiele nazw. To pegao w Puerto Rico, brong brong w Surinamie, concon na Dominikanie i bułka w wielu krajach karaibskich, w tym w Gujanie i Jamajce. Na Bahamach nazywa się go ciastkiem ziemniaczanym, gdzie często karmi się nim bezpańskie psy znane pod tym samym imieniem.
Ludzie ścigają się, aby dostać się do spalonego ryżu na dnie garnka. Domowi kucharze z miłością układają jego kawałki na talerzach dla dzieci. Dorośli znaleźli sposoby, aby warto było je oszczędzać, przyprawiać i jeść.
Znaczące praktyki żywieniowe
Wiele praktyk i technik, które są naszą drugą naturą podczas przygotowywania posiłków, pochodzi z lekcji naszych przodków. Wiele z tych lekcji wypływa z konieczności i umiejętności radzenia sobie z tym, co mamy.
Jedzenie służy pożywieniu, ale służy też przyjemności. Czarni ludzie są zaangażowani w znajdowanie sposobów, aby w pełni cieszyć się gotowaniem, jedzeniem i dzieleniem się jedzeniem.
Czasami towarzyszy nam konkurencja, a czasami łączy nas ponad granicami, ponieważ przypomina nam się, jak wiele nas łączy.
Jedną z najpotężniejszych praktyk, jakie możemy przyjąć podczas wspólnego posiłku, jest rozważenie pochodzenia potraw, iteracji, przez które przeszły, oraz sposobów uhonorowania wariacji, które stworzyli dla siebie inni ludzie w diasporze.
Te potrawy diaspory przypominają, że nie ma niczego, czego nie możemy sobie wyobrazić, odtworzyć ani przekształcić.
Alicia A. Wallace to queerowa czarna feministka, obrończyni praw kobiet i pisarka. Pasjonuje się sprawiedliwością społeczną i budowaniem społeczności. Lubi gotować, piec, pracować w ogrodzie, podróżować i rozmawiać ze wszystkimi i nikim jednocześnie Świergot.
