Chrząstka żebrowa to segmenty chrząstki, które łączą mostek z żebrami i pomagają wydłużyć żebra do ruchu do przodu. Ta chrząstka przyczynia się również do uelastycznienia ścian klatki piersiowej, umożliwiając jej rozszerzanie się podczas oddychania. Istnieje dwanaście odcinków chrząstki żebrowej. Każda ma dwie chrząstki, kończyny i granice. Siedem par chrząstki żebrowej jest połączonych z mostkiem. Dwa odcinki chrząstki żebrowej są spiczaste, zakończone ścianami brzucha. Trzy pary chrząstki żebrowej są połączone przegubowo (połączone) z poprzedzającymi żebrami. Powierzchnie przednie (przednie) są wypukłe, natomiast powierzchnie tylne (tylne) są wklęsłe. Granice są z natury lepsze i gorsze. Część górna jest wklęsła, a dolna wypukła. Jedenasty i dwunasty segment chrząstki żebrowej są spiczaste i pozbawione przyczepów. Gdy dana osoba osiągnie wiek 65 lat i więcej, jej chrząstka żebrowa staje się podatna na powierzchowne kostnienie lub twardnienie do postaci kostnej.
