Po przyśrodkowej stronie uda (najbliżej środka) mięsień przywodziciela magnus tworzy kształt dużego trójkąta. Jako przywodziciel kurczy się i przyciąga biodro w kierunku linii środkowej ciała. Ta akcja jest podstawową częścią chodzenia, biegania i różnych innych ruchów dwunożnych. Mięsień również rozciąga biodro. Jako przywodziciel, mięsień często jest również uważany za część grupy ścięgien podkolanowych.
Mięsień pochodzi z okolicy miednicy; w szczególności pochodzi z kości łonowej i guzowatości kości kulszowej, zwanych również kośćmi siedzącymi. Następnie mięsień wchodzi w kilka części kości udowej.
Natleniona krew dociera do mięśnia przywodziciela wielkiego przez tętnicę zasłonową, która rozgałęzia się od tętnicy biodrowej wewnętrznej. Gdy krew zostanie pozbawiona tlenu, żyły zasłonowe spływają do układu żylnego.
W przypadku ruchu przywodzeniowego unerwienie następuje przez dolną gałąź nerwu zasłonowego. W przypadku funkcji ścięgna podkolanowego mięsień jest obsługiwany przez nerw kulszowy.
