„Wszystkie dzieci, z wyjątkiem jednego, dorastają” - napisał J. M. Barrie w swojej powieści „Peter and Wendy” z 1911 roku. Mówił o Piotruś Panu, oryginalnym chłopcu, który nie dorośnie.
Chociaż żadna rzeczywista magia nie przeszkadza dzieciom w fizycznym dorastaniu, niektórzy dorośli nadal trzymają się beztroskich dni młodości i uważają, że obowiązki emocjonalne i finansowe stanowią wyzwanie dla dorosłości.
„Zespół Piotrusia Pana”, obecna nazwa tego wzorca zachowania, po raz pierwszy pojawia się w książce dr Dana Kileya z 1983 r. „Syndrom Piotrusia Pana: Mężczyźni, którzy nigdy nie dorośli”.
Podczas gdy Kiley skupił się na tym zachowaniu u mężczyzn, zespół Piotrusia Pana może wpływać na ludzi dowolnej płci i kultury.
Pamiętaj, że nie jest to rozpoznana choroba psychiczna. Mimo to wielu ekspertów zgadza się, że ten wzorzec zachowania może mieć wpływ na czyjeś relacje i jakość życia.
Jak to wygląda
Czy kiedykolwiek powiedziałeś: „Nie mogę dzisiaj dorosnąć”? Ludzie z zespołem Piotrusia Pana na co dzień żyją tą filozofią.
Ponieważ zespół Piotrusia Pana nie jest diagnozą kliniczną, eksperci nie określili żadnych oficjalnych objawów. Oto konsensus co do tego, jak często rozgrywa się to w związkach, w pracy oraz w osobistym podejściu do odpowiedzialności i rozliczalności.
Znaki związku
„Myślę, że w związkach widać to najwyraźniej w rozbieżnych poziomach ambicji, oczekiwań, celów życiowych i zdolności do podejmowania zobowiązań” - wyjaśnia Patrick Cheatham, psycholog z Portland w stanie Oregon.
Jeśli Twój partner ma zespół Piotrusia Pana, możesz odnieść wrażenie, że miałby trudności z przetrwaniem w pojedynkę.
Ich naczynia mogą gromadzić się w zlewie. Mogą unikać robienia prania, dopóki nie będą mieć nic do ubrania. Może się okazać, że regularnie pomagasz w pracach domowych, aby ich dom był trochę bardziej nadający się do zamieszkania.
Oni mogą:
- pozwalają planować działania i podejmować ważne decyzje
- zaniedbuj prace domowe i obowiązki związane z opieką nad dziećmi
- wolą „żyć dniem dzisiejszym” i nie wykazują zainteresowania długofalowymi planami
- wykazują oznaki niedostępności emocjonalnej, takie jak brak chęci nazywania etykiet lub definiowania relacji
- wydawać pieniądze nierozsądnie i mieć inne problemy z finansami osobistymi
- konsekwentnie unikaj rozwiązywania problemów w relacjach w produktywny sposób
Znaki związane z pracą
Według Cheathama osoby z zespołem Piotrusia Pana mają również tendencję do borykania się z celami zawodowymi i zawodowymi.
Oni mogą:
- mają tendencję do utraty pracy z powodu braku wysiłku, spóźnienia lub pomijania pracy
- niewiele wysiłku, aby znaleźć pracę
- często opuszczają pracę, gdy czują się znudzeni, zagrożeni lub zestresowani
- podejmują tylko pracę w niepełnym wymiarze godzin i nie są zainteresowani szukaniem możliwości awansu
- przemieszczać się z pola na pole bez tracenia czasu na rozwijanie umiejętności w jakimkolwiek konkretnym obszarze
W niektórych przypadkach ten problem może również objawiać się w postaci nierealistycznych celów, takich jak marzenia o zostaniu zawodowym sportowcem lub zawarciu rekordowej umowy.
Są to z pewnością możliwości dla niektórych osób i nie ma nic złego w podążaniu za nimi w zdrowy sposób. Ale jeśli te ambicje uniemożliwiają odniesienie sukcesu w innych dziedzinach życia, być może nadszedł czas, aby rozważyć bardziej realistyczne opcje kariery.
Obracanie tych snów jako rzeczywistości bez prawdziwego wysiłku, aby je osiągnąć, może również sugerować zespół Piotrusia Pana.
Postawa, nastrój i oznaki zachowania
Osoby z zespołem Piotrusia Pana mogą wydawać się trochę bezradne. Możesz odnieść ogólne wrażenie, że nie potrafią „połączyć tego w całość” i zauważyć takie rzeczy, jak:
- wzór zawodności i złuszczania się
- wybuchy emocji w obliczu stresujących sytuacji
- skłonność do szukania wymówek i obwiniania innych, gdy coś pójdzie nie tak
- niewielkie lub żadne zainteresowanie rozwojem osobistym
- oczekiwania dotyczące opieki
- strach przed negatywną oceną
- wzorzec używania substancji, często w celu uniknięcia trudnych uczuć lub obowiązków
- chęć pozostawienia otwartych możliwości zamiast robienia konkretnych planów
Te objawy mogą również odnosić się do innych problemów, ale ktoś, kto wykazuje kilka z powyższych objawów, może mieć zespół Piotrusia Pana.
Narcyzm może (czasami) odgrywać rolę
Narcyzm często pojawia się w dyskusjach na temat zespołu Piotrusia Pana, ale są to różne koncepcje.
Prawdą jest, że niektórzy ludzie żyjący z tym zespołem również wykazują pewne tendencje narcystyczne. Ale wiele osób ma pewne cechy narcystyczne, nie spełniając pełnych kryteriów narcystycznego zaburzenia osobowości.
Co więcej, nie każdy z cechami zespołu Piotrusia Pana ma również cechy narcyzmu.
To powiedziawszy, te dwie kwestie mają pewne podobieństwa.
Osoby z narcyzmem mogą również:
- nie akceptują odpowiedzialności
- winić innych za niepowodzenia
- stawiaj osobiste pragnienia nad potrzebami innych
- bój się krytyki lub konfliktu
Jednak w przypadku narcyzmu tym zachowaniom towarzyszy dewaluacja innych i brak empatii.
Wielu ekspertów uważa narcystyczne mechanizmy obronne za ekstremalną metodę kompensacji niskiej samooceny i samooceny. Osoby, które starają się zgłębić narcystyczne cechy w terapii, mogą odkryć poczucie nieadekwatności i pustki.
Według Cheathama osoby z zespołem Piotrusia Pana mogą dojść do tych samych uczuć inną drogą. Następnie wyjaśnia, że przy niewielu osobistych osiągnięciach do pokazania innym mogą spotkać się z brakiem szacunku i odrzuceniem.
Ostatecznie te doświadczenia mogą odgrywać rolę w poczuciu niskiej samooceny i porażki, z którymi niektórzy ludzie mogą próbować sobie poradzić, „podwajając” takie rzeczy, jak poszukiwanie doznań i unikanie wyzwań.
„Chociaż narcystyczny dylemat odzwierciedla niektóre wady zespołu Piotrusia Pana” - mówi Cheatham - „Waham się, czy powiedzieć, że są one bezpośrednio powiązane”.
Występuje częściej u mężczyzn (ale nie wyłącznie)
Zespół Piotrusia Pana jest w dużej mierze związany z mężczyznami (i tak było od samego początku). Warto jednak zauważyć, że większość badań Kiley została przeprowadzona w latach 70. i 80. XX wieku, kiedy role płciowe były nieco bardziej ustalone niż obecnie.
Jednak informacje z Uniwersytetu w Granadzie i badanie z 2010 r. Dotyczące 29 młodych kobiet z plemienia Navajo sugerują, że to głównie - choć nie zawsze - mężczyźni doświadczają zespołu Piotrusia Pana.
Jak dotąd brakuje badań sprawdzających, w jaki sposób te zachowania przejawiają się w zależności od płci. Badania, które istnieją, są dość małe.
Jest też zespół Wendy
Podczas gdy Kiley skupił się w swoich badaniach na mężczyznach, zidentyfikował odpowiednik u kobiet znany jako zespół Wendy, w odniesieniu do towarzyszki Piotra Pana.
Podobnie jak w opowieści, kobiety w tej roli często włączają Piotruś Pan do swojego życia, często nie zdając sobie z tego sprawy. Mogą to zrobić, podejmując za nich decyzje, sprzątając bałagan i oferując jednostronne wsparcie emocjonalne.
Dlaczego tak się dzieje
Nie ma jednej przyczyny zachowań związanych z zespołem Piotrusia Pana. Jest to prawdopodobnie wynikiem następujących złożonych czynników.
Doświadczenia z dzieciństwa
„Niektóre style rodzicielskie mogą skutkować tym, że ludzie, którzy nie nauczyli się umiejętności życiowych na poziomie dorosłym, potrafią unikać odpowiedzialności i zobowiązań, nadmiernie koncentrują się na poszukiwaniu wrażeń i hedonizmie oraz romantyzują wolność i eskapizm” - mówi Cheatham.
Osoby z zespołem Piotrusia Pana często mają nadmiernie opiekuńczych lub bardzo pobłażliwych rodziców. To dwa całkiem różne style rodzicielstwa, ale oto podział:
Tolerancyjne rodzicielstwo
Zbyt liberalni rodzice często nie wyznaczają wielu (ani żadnych) granic w Twoim zachowaniu. W rezultacie dorastasz w przekonaniu, że możesz robić, co chcesz.
Kiedy zrobiłeś coś złego, twoi rodzice zajęli się każdym opadem i chronili cię przed winą, więc nigdy nie dowiedziałeś się, że pewne działania mają konsekwencje.
Jeśli zadbali o twoje potrzeby finansowe we wczesnej dorosłości i nigdy nie spodziewali się, że będziesz pracować nad rzeczami, których chciałeś, możesz nie rozumieć, dlaczego musisz teraz pracować.
Rodzicielstwo ochronne
Z drugiej strony opiekuńcy rodzice mogą sprawić, że poczujesz się tak, jakby świat dorosłych był przerażający i pełen trudności.
Mogą zachęcić cię do radowania się dzieciństwem i nie nauczyć takich umiejętności, jak budżetowanie, sprzątanie domu lub proste umiejętności naprawcze, ani zachowań związanych z utrzymaniem relacji.
Rodzice, którzy chcą przedłużyć twoją młodość, mogą również unikać omawiania z tobą tych koncepcji dla dorosłych. Może to doprowadzić do obejścia tych koncepcji w swoim życiu.
Czynniki ekonomiczne
Cheatham zwraca również uwagę, że trudności ekonomiczne i stagnacja mogą przyczyniać się do zespołu Piotrusia Pana, zwłaszcza u młodszych pokoleń. Innymi słowy, „dorosłość” może być nieco trudniejsza niż kiedyś.
„Myślę, że potrzeba więcej pracy, motywacji własnej i umiejętności społecznych, aby pokierować karierą, niż miało to miejsce w przeszłości” - mówi.
Failure to Launch, raport z 2013 roku wygenerowany przez Georgetown University, sugeruje, że zmiany technologiczne i strukturalne w amerykańskiej gospodarce powodują bardziej drażniące przejście od okresu dojrzewania do wczesnej dorosłości.
Niższe płace i mniejsze możliwości awansu na rynku pracy mogą również zatrzymać już i tak niską motywację do kontynuowania kariery, co do której nie czujesz się entuzjastycznie.
Stawki czesnego w college'ach, które przewyższyły inflację, spowodowały dodatkowy stres finansowy i niepokój, z którymi niektórzy ludzie próbują sobie poradzić, całkowicie unikając odpowiedzialności finansowej.
Czy to naprawdę jest takie złe?
Zachowanie zabawnego spojrzenia może pomóc zmniejszyć stres i poprawić długoterminowe zdrowie emocjonalne, więc posiadanie dziecięcej, ciekawej osobowości może z pewnością mieć swoje zalety.
Ktoś z zespołem Piotrusia Pana może na przykład żyć bardziej spontanicznie i zachęcać Cię do czerpania radości z małych rzeczy w życiu. Mogą mieć kochającą, słodką osobowość. Prawdopodobnie świetnie się razem bawicie.
Syndrom Piotrusia Pana wykracza jednak poza codzienną zabawę i polega na omijaniu obowiązków. Kiedy ten sposób myślenia zaczyna wkradać się do innych aspektów życia, mogą pojawić się problemy.
Kiedy twoim partnerem jest Piotruś Pan
To wszystko brzmi trochę za bardzo jak twój partner?
Podczas gdy to jest można zachęcić i wesprzeć pozytywną zmianę u partnera, na ogół nie można zmienić osoby, która nie jest gotowa lub nie chce wykonać tej pracy.
„Próba zmiany poziomu zaangażowania lub ambicji partnera tylko frustruje was oboje” - wyjaśnia Cheatham. Przestrzega przed radykalnym obniżeniem lub modyfikacją twoich oczekiwań, aby kontynuować związek.
Zamiast tego zaleca komunikowanie własnych ambicji, oczekiwań i celów życiowych.
„Chodzi o to, aby nadać ton dorosłości i zobaczyć, jak szanują to i reagują” - mówi Cheatham.
Jeśli uświadomiłeś swojemu partnerowi, czego chcesz od związku i wspólnego życia, i nie wykazuje oznak dzielenia tych samych celów, nadszedł czas, aby zdecydować, czy zaakceptować związek w obecnym kształcie, czy poszukać partnera, którego cele i zachowania są zgodne z tym, czego chcesz.
Zakończenie zachowań umożliwiających, takich jak sprzątanie po partnerze lub płacenie rachunków, może pomóc im rozpoznać potrzebę zmiany.
„Wszystkie relacje wiążą się z kompromisem i negocjacjami, ale miejmy nadzieję, że znajdziesz jakąś pośrednią ścieżkę między zmianą kogoś a umożliwieniem mu” - podsumowuje Cheatham.
Kiedy jesteś Piotruś Panem
Dorosłość niesie ze sobą wiele skomplikowanych rzeczy: problemy w związku i rodzicielstwie, spłaty pożyczki studenckiej, bezrobocie i nie tylko.
Krótko mówiąc, nie jest łatwo być produktywnym, płacącym podatki członkiem społeczeństwa. To całkiem normalne, że żałujesz, że nie możesz wrócić do nastoletnich lat, kiedy głównymi obowiązkami były egzaminy z biologii i pilnowanie swojej młodszej siostry.
Jeśli zdasz sobie sprawę, że unikasz niezbędnych części dorosłości, takich jak znalezienie stałej pracy lub załatwianie spraw i obowiązków domowych, ważne jest, aby zrozumieć dlaczego.
Chociaż z pewnością możliwe jest samodzielne wprowadzenie zmian, brak identyfikacji czynników odgrywających rolę w tych wzorcach może skłonić Cię do powrotu do nich.
Terapia jest kluczem do udanej eksploracji. Terapeuci mogą zaoferować nieoceniające wsparcie, pomagając ci zbadać wzorce w twoim życiu i zauważyć, jak wpływają one na twoje relacje i szanse na sukces.
Podczas terapii możesz również zbadać inne problemy, które prowadzą do polegania na swoim partnerze w zakresie wsparcia emocjonalnego i finansowego, w tym zmartwienia finansowe, niepokój lub lęk przed samotnością.
Zacznij od naszego przewodnika po przystępnej cenie.
Podsumowując
Zespół Piotrusia Pana to bardziej zestaw zachowań niż oficjalna diagnoza. Chociaż jest to zwykle kojarzone z mężczyznami, może dotyczyć każdego.
Jeśli czujesz, że twój partner przejawia takie zachowania, wszystko, co możesz zrobić, to wyjaśnić swoje potrzeby i cele. Od tego momentu to Ty decydujesz, czy przyjąć je takimi, jakie są.
Crystal Raypole wcześniej pracowała jako pisarz i redaktor w GoodTherapy. Jej pola zainteresowań obejmują języki i literaturę azjatycką, tłumaczenie japońskie, gotowanie, nauki przyrodnicze, pozytywność seksualną i zdrowie psychiczne. W szczególności stara się pomóc zmniejszyć piętno związane ze zdrowiem psychicznym.
.jpg)
